ความเชื่อเกี่ยวกับผีสือ

ผีสือ เป็นผีชนิดหนึ่งที่มักเข้าสิงคนแล้วออกหากินในยามวิกาล คนที่ถูกผีสือสิงซึ่งบางแห่งว่าเป็นเพศชาย บางแห่งว่าเป็นเพศหญิง พฤติกรรมที่ชอบทำคือ สูดดม เลีย กินหรือลูบคลำสัมผัสของโสโครก

ความเชื่อเรื่องของผีสือมีเรื่องเล่าขานต่างกันไปในแต่ละท้องถิ่น ดังจะยกตัวอย่างต่อไปนี้

ตัวอย่างที่ ๑

คนที่ผีสือชอบสิง มักเป็นผู้หญิงค่อนข้างจะมีอายุ รูปร่างผอมบางชอบออกหากินในเวลาดึกสงัด ขณะที่คนนอนหลับแล้ว สถานที่ที่ชอบไปคือ ใต้ถุนครัวที่มีน้ำโสโครกขังอยู่เฉอะแฉะที่ล้านนาเรียก “พื้นขี้หม่า” สิ่งที่ชอบทำคือเก็บกินเศษอาหาร เศษกระดูกสัตว์ กระดองปู ก้างปลา เป็นต้น นอกจากนี้ยังชอบงมน้ำโสโครก สูดดมกลิ่นโสโครกในบริเวณเดียวกันอีกด้วย

ตัวอย่างที่ ๒

คนที่ผีสือชอบสิง มักเป็นผู้ชายค่อนข้างมีอายุ ออกหากินในเวลากลางคืน เวลาออกหากินมักจะสะพายดาบสองเล่ม สถานที่ไปเป็นประจำคือคอกวัวหรือคอกควาย พฤติกรรมที่ชอบทำคือ จูบ ดูดหรือเลียอวัยวะของวัวควายที่มีเมือก เช่น บริเวณจมูก อวัยวะเพศ ซึ่งบางครั้งถึงขั้นเสพกามกับวัวหรือควายตัวเมียด้วย พฤติกรรมดังกล่าวหากใครไปพบเห็นและเจ้าตัวรู้ตัว จะใช้ดาบไล่ฟันผู้ที่ไปพบเห็นทันที

ตัวอย่างที่ ๓

คนที่ผีสือชอบสิง มักเป็นผู้ชายอยู่ในวัยตั้งแต่แตกหนุ่มถึงแก่ มีพฤติกรรมคล้ายคนเป็นโรคจิตทราม กล่าวคืออาศัยความมืดในเวลากลางคืนท่องเที่ยวไปตามใต้ถุนเรือนแอบสูดดมหรือเลียผ้าถุงหรือกางเกงในของผู้หญิงที่ตากไว้ ชอบ “แต่งฮ่าง” คือนำเอาเสื้อผ้าของผู้หญิงปูกับพื้น ประกอบเป็นร่างคนแล้ว ทำปู้ยี่ปู้ยำเพื่อสำเร็จความใคร่ และยังชอบแอบดูผู้หญิงอาบน้ำหรือเข้าห้องน้ำ เป็นต้น

ตัวอย่างที่ ๔

คนที่ผีสือชอบสิงประจำคือ ชายหรือหญิงที่มักทำตัวเป็นคนป่วยกระเสาะกระแสะ ผอมแห้งแรงน้อยในเวลากลางวัน พอตกดึกจะมีแรงกระฉับกระเฉง ชอบออกเก็บกินเศษหรือเดนอาหารตามใต้ถุน ในครัว รวมถึงกินเครื่องปรุงอาหารที่มีกลิ่นเหม็นคาว เช่น กะปิ ปลาร้า บางรายกินปลาสด เนื้อสด และบางครั้งถึงกับนำเข้าไปบริโภคถึงที่นอน ซึ่งอาจเผลอทิ้งเศษเดนไว้ในบริเวณที่นอนจนคนอื่นสังเกตเห็นได้

จากตัวอย่างที่ยกมา เมื่อได้ไปสอบถามในภาคสนามตามท้องถิ่นต่าง ๆ แล้ว พบว่าตัวอย่างแรกนั้นเป็นเรื่องที่กล่าวถึงกันในวงแคบมาก ส่วนตัวอย่างสุดท้ายดูเหมือนจะสับสนปนกับเรื่องของ “ผีพราย” มากกว่า ในขณะที่ตัวอย่างที่ ๒ และตัวอย่างที่ ๓ มีการเล่าขานตรงกันค่อนข้างกว้างขวางในแถบล้านนาทั้งหมด จึงน่าจะสรุปได้อย่างน้อยคือเพศและพฤติกรรม

กล่าวคือ “ผีสือ” เป็นเพศชาย มีพฤติกรรมชอบเสพของโสโครก เป็นโรคจิตทราม กามวิปริต ไม่มีความมั่นใจและไม่กล้าแสดงออก จึงออกปฏิบัติการในยามค่ำคืน เพื่ออาศัยความมืดปิดบังอำพรางสิ่งที่ตนชอบกระทำ

ที่แน่นอน “ผีสือ” มิได้หมายถึง “ผีกระสือ” ที่เป็นผีเพศหญิง มีเพียงหัวและตับไตไส้พุงพร้อมมีแสงประกายส่องลอยล่องไปในยามรัตติกาลอย่างที่คนส่วนหนึ่งเข้าใจกัน.

 

 

สนั่น ธรรมธิ
สำนักส่งเสริมศิลปวัฒนธรรม
มหาวิทยาลัยเชียงใหม่
(ภาพประกอบโดย อำนวย กันทะอินทร์)

ข้อมูล http://www.thainews70.com/