บุญชอบ(หยุด) แสงพายัพ เด็กชายผู้ระลึกชาติได้ ตอนที่ 2

เมื่อนายไพเดินมาถึงบ้าน โดยมีเด็กชายหยีดตามมาด้วย นายไพก็ลงนั่งด้วยความเหน็ดเหนื่อย เด็กชายหยีดได้เข้าไปหา และกอดรัดอย่างรักใคร่สนิทสนม แล้วเอามือลูบคางซึ่งมีหนวดเครา พลางพูดว่า “แหม แก่ไปมากเลยนะ” นายไพก็แปลกใจสงสัยว่า “เอ๊ะ! อ้ายเด็กคนนี้มันยังไงกัน”

เด็กชายหยีด จึงได้บอกว่านายไพเป็นพ่อของเขาในชาติที่แล้ว คราวนี้โกลาหลกันทั้งบ้าน สอบถามซักไซ้เป็นการใหญ่ เด็กชายหยีดจึงเล่าให้ฟังว่า เขาระลึกชาติได้ และ บอกว่าบ้านซึ่งกำลังอยู่เดี๋ยวนี้ไม่ใช่บ้านเก่าที่เขาเคยอยู่ เพราะบ้านเก่ามีครกตำข้าวอยู่ใต้ถุนบ้าน ข้างบ้านมีบ่อน้ำ และเขาเคยตกลงไปในบ่อเมื่ออายุ 5 ขวบ และนายไพผู้เป็นพ่อช่วยเอาขึ้นมาจากบ่อ ซึ่งเรื่องที่เด็กชายหยีดพูดเป็นเรื่องจริง นายไพกับนางหนูผู้เป็นแม่ จึงพาเด็กชายไปที่บ้านเก่า ปรากฏว่าเด็กจำได้หมดทุกอย่าง

เด็กชายหยีดจำได้ว่าเขาตายตอนอายุ 7 ขวบ เนื่องจากเป็นไข้ เมื่อตายไปแล้ว ได้ประสบพบเห็นหลายสิ่งหลายอย่าง โดยเล่าเป็นเรื่องเป็นราวว่า เมื่อเขาสิ้นใจตายไป มีชายร่างอ้วนใหญ่เป็นผู้นำเขาไป สถานที่ไปนั้นรู้ขึ้นมาเองว่าเป็นแดนนรก ได้พบกับยมบาล ยมบาลถามว่าเคยทำบาปอะไรมาบ้าง เด็กชายหยีดตอบว่าเคยใช้หนังสติกยิงนกตายครั้งเดียว และ นกตัวนั้นเพื่อนเป็นคนเอาไป จากนั้นยมบาลก็พาไปเที่ยวดูนรก เห็นแต่ภาพน่ากลัว น่าสยดสยองเต็มไปหมด หลังจากไปดูนรกนานพอสมควร ก็มีคนพามาส่งบ้าน

มาถึงบ้านแล้ว เห็นมีผู้คนชุลมุนวุ่นวายไปหมด และมีพระภิกษุมาที่บ้านด้วย แต่ไม่รู้มาทำไม เด็กชายหยีดอยากจะเข้าไปในบ้าน ไปหาพ่อแม่แต่ผู้พามาห้ามไม่ให้เข้าไป บอกว่ามาช้าเกินไป จากนั้นจึงได้พาเด็กชายหยีดไปยังภพสวรรค์ ซี่งมีความสวยงามน่าตื่นตาตื่นใจอย่างบอกไม่ถูก ผู้คนแต่งกายวิจิตรงดงาม อาคารบ้านเรือนสว่างไสว มีเพชรพลอยหลากสี ประดับแพรวพราว ทุกสิ่งทุกอย่างร่มรื่นน่าอยู่น่าอาศัยอย่างยิ่ง

เด็กชายหยีดเล่าว่า ที่ภพสวรรค์แห่งนี้ เขาถูกพาไปให้กินลูกลืมชาติ แต่เขาไม่ได้กิน จากนั้นก็ไปพบชาวสวรรค์ในบ้านหลังใหญ่เป็นบ้านสวยงามมาก ชาวสวรรค์คนหนึ่งนั่งบนแท่นใหญ่ ลักษณะท่าทางมีอำนาจชาวสวรรค์ผู้นั้น สั่งให้พาไปเกิดใหม่ และให้นุ่งขาวห่มขาวทั้งชุด พร้อมกันนั้น ได้สั่งกำชับคนที่จะพาไปเกิด ให้ไปเกิดในท้องเดิม แต่ถ้ามีเด็กอยู่ในท้องก็อย่าเข้าไป เกิดซ้อนกันจะเป็นบาป ให้ไปเกิดในท้องคนอื่น

เมื่อมีคำสั่งให้ไปเกิดใหม่ เด็กชายหยีดเล่าว่าเขาเกิดความรู้สึกเบื่อหน่าย ที่จะอยู่ในภพสวรรค์อย่างบอกไม่ถูก อยากออกไปจากสถานที่สวยงามแห่งนี้ให้พ้นไปเร็วๆ ทั้งที่เพิ่งมาถึง ความรู้สึกเวลานั้นคล้ายกับมีพลังอย่างหนึ่งกดดันให้เขาอยากมาเกิดใหม่ ยิ่งกว่าอยู่ในภพสวรรค์

ที่มาจาก : หนังสือ “ตายแล้วเกิดใหม่ คนระลึกชาติ” เล่ม 1

รวบรวมและเรียบเรียงโดย : นที ลานโพธิ์

เครดิตแหล่งข้อมูล : sites.google.com
เครดิตข้อมูลและภาพ : https://xfile.teenee.com/recall/3275.html