บุญชอบ(หยุด) แสงพายัพ เด็กชายผู้ระลึกชาติได้ ตอนที่ 3

จากนั้นเด็กชายหยีดก็ถูกนำตัวมาเกิดใหม่ ตอนแรกหวังจะได้เกิดในท้อง นางหนู แม่คนเดิม แต่นางหนูเกิดตั้งครรภ์เสียก่อน (นางหนูตั้งครรภ์น้องสาวของเด็กชายหยีด ชื่อจำรูญ คลอดออกมาแล้วมีอายุแค่ 4 ขวบก็เสียชีวิต) เมื่อเกิดท้องเดิมไม่ได้ จึงไปเกิดในท้องนางปุก แม่ชาติปัจจุบัน ซึ่งอยู่คนละตำบลกัน

นายไพกับนางหนูพ่อแม่ในชาติอดีต รับฟังเด็กชายหยีดเล่าถึงชาติก่อน ซึ่งเคยเป็นลูกชายของคนทั้งสอง มีหลายสิ่งหลายอย่างถูกต้องไม่ผิดเพี้ยน ทำให้สองสามีภรรยาเชื่ออย่างสนิทใจว่า เด็กชายหยีด คือ ลูกชายของตนที่ตายแล้วมาเกิดใหม่จริง

ในชาติก่อน เมื่อครั้งที่เด็กชายหยีดเป็นลูกของนายไพและนางหนู ซึ่งเป็นไข้ตายเมื่ออายุได้ 7 ขวบ มีเหตุการณ์ตอนตายซึ่งแปลกกว่าปกติ กล่าวคือ เมื่อตายแล้วเนื้อตัวยังอ่อนนิ่มไม่แข็งทื่อเช่นคนตายทั่วไป และเนื้อตัวยังอุ่นอยู่ พระภิกษุที่มาสวดเห็นสภาพศพของเด็กถึงกับเลิกสวด และ แนะนำว่า ให้รอไปก่อนอย่าเพิ่งเอาศพไปทำอะไร เพราะอาจฟื้นขึ้นมาได้อีก แต่รอเท่าไหร่ก็ไม่ฟื้น เสียที นายไพจึงได้ไปเชิญหมอผีมาทำพิธีไสยศาสตร์แล้วกรอกน้ำมนต์ใส่ปาก ตอนกรอกน้ำมนต์มีเรื่องประหลาด นั่นคือ น้ำมนต์ไหลลงคอเด็กอย่างง่ายดาย เหมือนกับกลืนลงไป พอน้ำมนต์ตกถึงท้อง ศพก็แข็งและเนื้อตัวก็เย็นทันที แสดงว่าตายอย่างแน่นอน จากนั้นจึงนิมนต์พระมาสวดใหม่อีกครั้ง ก่อนนำศพไปเผาตามประเพณี

การที่ศพเด็กยังอุ่นและไม่แข็งเมื่อตายไปแล้ว คงเป็นช่วงที่เด็กชายหยีดบอกว่าเขาถูกนำตัวไปที่แดนนรก ซึ่งหมายความว่าเขายังไม่ตายจริง เพียงแต่วิญญาณออกไปจากร่างชั่วขณะหนึ่ง เมื่อหมอผีทำพิธีไสยศาสตร์และกรอกน้ำมนต์ให้กิน จึงเท่ากับตัดขาดความเชื่อมต่อของวิญญาณกับร่างให้หมดสิ้นไป เมื่อวิญญาณถูกนำกลับมาให้เข้าร่างเดิม จึงเข้าร่างเดิมไม่ได้ เนื่องจากร่างกายตายไปแล้วจริง ๆ(เหมือนการฉีดฟอร์มาลีนเข้าไปในศพ หรือ ทำการดองศพ หากกระทำเมื่อไร วิญญาณใดๆจะเข้าร่างกาย หรือ มาใช้ร่างกายนั้นอีกไม่ได้

หลังจากเด็กตายไปแล้ว 7 วัน นายไพ พ่อเด็กฝันว่า ลูกมาหา แต่ไม่ได้นุ่งเสื้อผ้า โดยหอบเสื้อผ้ามาด้วย ในฝันนั้นนานไพถามลูกว่า มาทำไม เด็กบอกว่าเขาปล่อยให้มา และบอกว่าร้อนเหลือ เกินจนนุ่งผ้าไม่ได้ พลางหันหลังให้ดูแผ่นหลัง ซึ่งมีรอยพุพองคล้ายกับถูกไฟไหม้เต็มไปหมด เมื่อนายไพพบกับเด็กชายหยีด ซึ่งเป็นลูกชายของตนเมื่อชาติก่อน และเด็กชายหยีดขออยู่ด้วย นายไพก็ไม่กล้าให้เด็กอยู่เพราะกลัวจะกลายเป็นเรื่องราวใหญ่โต คือ เขาอาจมีความผิดในข้อหาหลอกลวงเด็กมาอยู่ด้วย นายไพจึงได้นำเด็กชายหยีด กลับไปคืนให้นางปุกแม่ในชาติปัจจุบัน และเล่าเรื่องการระลึกชาติได้ของเด็กให้ฟัง ซึ่งนางปุกก็ยังเชื่อครึ่งไม่เชื่อครึ่ง
เมื่อกลับมาอยู่กับนางปุก เด็กชายหยีดมักจะเรียกร้องขอไปอยู่กับนายไพพ่อในชาติก่อน และเรียกนายไพว่า พ่อ ตลอดเวลา นางปุกผู้เป็นแม่ ไม่พอใจให้เรียกเช่นนั้น จึงได้เฆี่ยนตีเอาบ่อย ๆ แต่ก็ยอมให้ลูกเรียกนายไพว่า “พ่อใหญ่” แทน ส่วนนายไพกับนางหนูจะหาเวลามาเยี่ยมเด็กชายหยีดบ่อยๆ
ในที่สุดนางปุกก็ยินยอมให้เด็กชายหยีดไปอยู่กับนายไพผู้เป็นพ่อในชาติอดีต นายไพก็ส่งให้เข้าเรียนหนังสือ และเปลี่ยนชื่อใหม่เป็น บุญชอบ นามสกุลให้ใช้ แสงพายัพ ซึ่งเป็นนามสกุลของตน เด็กชายหยีด หรือ บุญชอบเข้าเรียนชั้นประถมศึกษา ที่โรงเรียนประชาบาลตำบลปากจั่น จังหวัดระนอง
ต่อมานายไพกับนางหนู มาซื้อที่ดินทำสวนผลไม้ที่ตำบลวังไผ่ จังหวัดชุมพร ติดกับทางหลวงสายชุมพร – ระนอง ใกล้ กม.28 เมื่อเด็กชายหยีด หรือ บุญชอบเรียนจบชั้นประถม 4 แล้ว ก็ไม่ได้เรียนต่อ นายไพจึงให้มาเฝ้าสวนแห่งใหม่กับนายน้อยพี่ชาย
เป็นที่น่าสังเกตว่า นายหยีด หรือ บุญชอบ ซึ่งกำลังหนุ่มรุ่นแล้ว มีอุปนิสัยเป็นที่รักใคร่ของคนในครอบครัว และ คนข้างเคียง เนื่องจากมีความสุภาพเรียบร้อย รักความสะอาด มีสัมมาคารวะโดยไม่มีใครสั่งสอน และไม่ยอมทำบาปฆ่าสัตว์ตัดชีวิตอย่างเด็ดขาด ชอบอ่านหนังสือที่เกี่ยวกับธรรมะเป็นประจำ ทั้งยังบอกกับพ่อแม่ในชาติก่อน ซึ่งมาเป็นพ่อแม่ในชาติปัจจุบันอีกว่า อยากบวชเป็นพระภิกษุ
นี่คือผู้ระลึกชาติได้อีกคนหนึ่ง การระลึกชาติได้คือการพิสูจน์ให้เห็นว่าการเวียนว่ายตายเกิดมีจริง……..ตายแล้วต้องมาเกิดใหม่อีก…..เกิดใหม่อีกครั้งจะมีสุขมีทุกข์เพียงใด ขึ้นอยู่ที่ชาติปัจจุบันสร้างกรรมดีกรรมชั่วไว้มากน้อยเพียงใด
ท่านสาธุชนทั้งหลายโปรดระมัดระวัง การดำเนินชีวิตในปัจจุบันเอาไว้ให้ดี อย่าพึงประมาทในการดำเนินชีวิตเป็นอันขาด เพราะการเกิดอีกในชาติใหม่ จะพบแต่ความสุขสบาย หรือลำบากทุกข์เข็ญแค่ไหน ก็ขึ้นอยู่ที่การกระทำในปัจจุบัน จะเป็นตัวบ่งชี้……

ที่มาจาก : หนังสือ “ตายแล้วเกิดใหม่ คนระลึกชาติ” เล่ม 1

รวบรวมและเรียบเรียงโดย : นที ลานโพธิ์

เครดิตแหล่งข้อมูล : sites.google.com
เครดิตข้อมูลและภาพ : https://xfile.teenee.com/recall/3275.html