เรื่องเล่าลึกลับ พระใหม่กับเปรต ตอนที่ 2
คืนแรก ผมนอนไม่ค่อยหลับ อาจเป็นเพราะแปลกที่ รวมทั้งเสียงสัตว์กลางคืน จักจั่น จิ้งหรีด ร้องกันให้ระงม เสียงมันดังมากกว่าที่อื่นเหมือนจงใจจะร้องกันไม่หยุด กวนใจเสียเหลือเกิน กว่าจะหลับได้ก็นานโข.. ตอนเช้ามา พวกผมก็ไปกราบลาเจ้าอาวาส ขอนอนอีกคืน จะกลับเช้าวันรุ่งขึ้น เจ้าอาวาสวัดหันมาถามผม ‘พระใหม่หรือท่าน?’ (ท่านคงเห็นอากัปกริยาของผม เลยพอเดาออกว่าเป็นพระใหม่) ผมก็ตอบกลับไป ‘ใช่ครับ บวชยังไม่ถึงพรรษา..’ เจ้าอาวาสพยักหน้า แล้วก็บอกว่า ‘พระใหม่รู้ไหม? พระที่บวชใหม่ๆ กุศลจะแรง จะมีพวกเปรต สัมภเวสี มาขอส่วนบุญ เพราะมันได้กลิ่นพระใหม่ แถวนี้มีเปรตอยู่ตนหนึ่งนะ ถ้าพระใหม่เจอเข้า ก็แผ่เมตตาให้เขาไป เขาไม่ทำอันตรายอะไรหรอก..’ หลังจากเจ้าอาวาสพูดจบ ท่านก็ขอตัวเดินเข้าห้องไป.. พระหลวงพี่ก็แหย่ๆ ผม หาเรื่องผีสางมาเล่าสร้างบรรยากาศเข้าไปอีก จนหลวงตาต้องดุ บอกว่าอย่าพูดเรื่องผีสางในที่ที่ไม่รู้จัก แล้วกำชับเหมือนเดิม ให้สวดมนต์แผ่เมตตาก่อนนอน
ในคืนสุดท้ายนั้น ผมก็นอนไม่หลับอีกแล้ว รู้สึกว่าทำไมวันนี้มันร้อนจัง ร้อนกว่าเมื่อคืนอีก ทั้งๆ ที่ก็ไม่ใช่หน้าร้อน ผมมองไปที่พระพี่เลี้ยงทั้งสอง เห็นนอนหลับกรนกันไปนานแล้ว ทนไม่ไหว เลยต้องลุกไปที่หน้าต่าง เอามือผลักให้บานหน้าต่างเปิดอ้าจุนสุด ลมจากป่าหลังกุฏิโชยเข้ามาปะทะใบหน้า ค่อยทำให้รู้สึกสดชื่นขึ้นมาหน่อย ผมเลยยืนตากลมอีกนิดให้เย็นๆ รอง่วงเต็มที่ค่อยกลับไปนอนจะได้หลับเลย.. ในขณะนั้น สายลมก็พัดเอื่อยมาเรื่อยๆ เรียกความเย็นสบายมากขึ้น ในใจก็คิดอะไรไปเรื่อยเปื่อย ยังไม่ทันอึดใจ ที่ป่าไผ่หลังกุฏิมันเหมือนมีอะไรขยับๆ ตัวอยู่ที่ต้นไผ่ มีเสียงเหยียบใบไผ่แห้งๆ ที่หล่นลงพื้นดัง ‘กรอบ..แกรบ..’ เสียงลำต้นไผ่เบียดกันดัง ‘เอี๊ยดอ๊าดดด’ เหมือนมีอะไรกำลังแทรกตัวมาจากต้นไผ่ ในใจตอนนั้นไม่กลัว เพราะมันยังอยู่ไกล คิดว่าอาจจะเป็นหมา หรือหมูป่า หรือสัตว์ป่าอะไรสักอย่างนี่ล่ะ กำลังเดินแหวกดงไผ่ออกมา ก็เลยรอดูให้เห็นเต็มตา ลมที่เคยพัดเอื่อยๆ กลับเริ่มแรงขึ้น พัดจนอังสะที่สวมอยู่ตีขึ้นมาปิดหน้าปิดตาผม เจ้าสิ่งนั้นมันคืออะไรไม่รู้? แต่มันเริ่มคลานออกมาจากดงไผ่แล้ว พร้อมกับส่งเสียง ‘อี๊ดดดๆๆ จี๊ดดๆๆ อี๊ดดดๆๆ จี๊ดดๆๆ’ เสียงมันคล้ายหมูที่จะโดนเชือด ผสมกับเสียงจิ้งหรีด แต่มันแปลกๆ เสียงมันแหลมทะลุเข้าไปในโสตประสาทผม ใจผมเต้นตุ๊มๆ ต่อมๆ ยืนตัวแข็ง ขยับตัวไม่ได้ ตาเบิกโพลงเหมือนต้องมนต์ยังไงยังงั้น! เจ้าสิ่งนั้นคลานออกมาพ้นกอไผ่แล้ว และมันกำลังคลานตรงมาที่กุฏิ!!
พอคลานมาได้สักพัก มันเริ่มหยุด และลุกขึ้นยืนเหมือนคน แต่ยังส่งเสียง ‘อี๊ดดดๆๆ จี๊ดดๆๆ’ ไม่เลิก ตาผมเบิกโพลง ใจเต้นรัว มันคืออะไรกันแน่? เจ้าสิ่งนั้นเดินมาจนใกล้จะถึงกุฏิแล้ว แสงจากเทียนพรรษาที่จุดไว้ 3-4 เล่มที่หลังกุฏิ ตรงทางที่จะเดินไปห้องน้ำ ได้ส่องให้เห็นเจ้าสิ่งนั้น.. มันคือคน ความสูงน่าจะราวๆ คนตัวสูงๆ ร่างกายผอม แขนขามีแต่หนังหุ้มกระดูก แต่ท้องพองโตเหมือนลูกโป่ง ดูแล้วคล้ายคนขาดสารอาหาร มันไม่ใส่เสื้อผ้า เดินเปลือยเปล่า ผิวมันเหี่ยวเหมือนคนแก่ ผมมองพิจารณาไปทีละส่วน มันก็ไม่ได้น่ากลัวอะไรนี่หว่า หรืออาจจะเป็นชาวบ้านเสียสติแถวนั้น ไม่ก็คนเร่ร่อนที่ป่วยไม่ได้กินข้าวปลา อาจเดินโซซัดโซเซเข้ามาขอข้าวกิน เจ้าสิ่งนั้นเดินเข้ามาใกล้เรื่อยๆ จนห่างจากกุฏิไม่เกิน 2 เมตรเท่านั้น เอาละสิครับ ผมเห็นใบหน้ามันได้จะๆ คือมันไม่ใช่แล้ว มันไม่ใช่คน!!! ที่ใบหน้ามันไม่มีดวงตา มีแค่หนังย่นๆ ที่หน้าผากห้อยลงมาปิดไว้ จมูกมันก็ไม่มี และที่ปากมันเล็กมาก เล็กประมาณเหรียญบาท เห็นเป็นแค่รูดำๆ หัวโล้น ไม่มีใบหู มีแต่หนังหัวย่นๆ ยานลงมาปิดไว้ มันยังส่งเสียง ‘อี๊ดดดๆๆ จี๊ดดๆๆ’ ตลอด ยิ่งเข้ามาใกล้ยิ่งส่งเสียงดังขึ้นๆ จนผมปวดหูไปหมด มันมาหยุดที่หลังกุฏิ ไม่เดินต่อมา ส่งเสียงไม่หยุด ยาวนาน แหลมสูง มันร้องอยู่อย่างนั้น แขนมันเริ่มกวัดแกว่งไปมาเหมือนคนควบคุมอวัยวะไม่ได้ บางทีแขนมันก็เหวี่ยงไปฟาดหน้ามัน ฟาดตัวมัน เป็นที่น่าอนาถ คิดในใจมันคือตัวอะไรวะนั่น? ช่างน่าเกลียดน่ากลัวซะเหลือเกิน!
เครดิตแหล่งข้อมูล : thehouse.online
https://xfile.teenee.com/ghost/3259.html
ความเห็นถูกปิด