เรื่องเล่า มะลิสีแดง : นิทานชาวเขาเผ่ากะเหรี่ยงที่สวนผึ้ง ตอนที่ 2

90

เรื่องเล่า มะลิสีแดง : นิทานชาวเขาเผ่ากะเหรี่ยงที่สวนผึ้ง ตอนที่ 2

 

เมื่อไปถึงขุนเขาจ้าวพ่อผาแดง เจ้าหนุ่มอั้งก็กราบไหว้จ้าวพ่อ บรรยายความในใจที่ตนหลงรักสาวอ่อง ของให้จ้าวพ่อช่วยเหลือให้ตนรู้วิธีจะรักษาสาวอ่องให้หายจากไข้ด้วยเถิด ตนนี้มีความรักในสาวอ่องอย่างซื่อสัตย์แน่นหนา หากสาวอ่องถึงแก่ความตายตนจะขอโดดหน้าผาตายตาม ไม่ขอมีชีวิตอยู๋สืบไป

จ้าวพ่อผาแดง ได้ฟังคำอ้อนวอนของเจ้าหนุ่มผู้มีความประพฤติดี ไม่นิยมการทำบาปฆ่าสัตว์ตัดชีวิตทารุณโหดร้ายแก่สัตว์ไพร เช่นชาวกะเหรี่ยงทั้งหลาย ก็มีความสงสารใคร่จะช่วยเหลือ ตามคำวิงวอนบนบานศาลกล่าว ของเจ้าหนุ่มประพฤติดี มีจิตใจเมตตาสัตว์ แต่จะให้เจ้าหนุ่มสำเร็จผลโดยง่ายก็ไม่สมควร จำจะต้องทดลองจิตใจเจ้าหนุ่มเสียก่อน จึงบันดาลให้เกิดเสียงงเข้าช่องหูเจ้าหนุ่มผู้มีจิตใจเมตตาสัตว์ไพร ว่า….

“ดูก่อน เจ้าหนุ่มน้อย ข้าเป็นเทวดารักษาป่านี้ รู้แล้วว่าเอ็งนั้นมีความประพฤติดี ไม่โหดร้ายทารุณต่อสัตว์ไพรร่วมโลก เหมือนชาวกะเหรี่ยงทั้งหลายที่ยึดเอาการทารุณโหดร้ายแก่สัตว์เป็นอาชีพ ซึ่งมนุษย์ที่มีความประพฤติดีเยี่ยงตระกูลใจบุญเช่นนี้ เทวดาจ้าวป่าจ้าวเขาย่อมจะรักษา

ข้าจะช่วยเองได้ แต่เอ็งจะต้องกระทำให้เห็นว่า เอ็งนั้นรักนางอ่องยิ่งชีวิต เอ็งจะต้องฝ่าอันตรายอย่างร้ายแรง ในการจะช่วยชีวิตนางอ่อง ข้าอยากรู้ว่าเอ็งจะกล้าผจญกับความตาวครั้งนี้หรือไม่”

เจ้าหนุ่มอั้งผู้มีใจบุญ ไม่ทารุณโหดร้ายต่อสัตว์ไพร ได้ยินเสียงจ้าวพ่อผาแดงหวิวๆ ในช่องหู ไม่เห็นร่างของท่านก็ถึงแก่ขนลุกซู่ รีบกราบลงอีกสามครั้ง เอ่ยรับรองด้วยเสียงหนักแน่น จากความจริงใจว่า

“จ้าวพ่อที่เคารพนับถือของข้าและของชาวกะเหรี่ยงทั้งแคว้น ข้อขอให้คำมั่นสัญญาแก่จ้าวพ่อด้วยความสัตย์จริงว่า ข้ารักนางอ่องยิ่งชีวิต ถึงแม้จะเสี่ยงอันตรายร้ายแรงอย่างใด ในการรักษาให้นางหาย ข้าเต็มใจฝ่าความตายอย่างจริงใจ ขอให้จ้าวพ่อมีคำสั่งมาเถิด ข้าจะทำตามทันที”

เมื่อเจ้าหนุ่มใจบุญกล่าวจบ ก็มีเสียงหวิวๆ ในชองหูว่า

“ถ้าอย่างนั้นแล้ว เอ็งจงเดินทางไปยัง “หุบมะลิป่า” ซึ่งอยู่ทางทิศตะวันตก ระหว่างทางเต็มไปด้วยสัตว์ร้าย เอ็งจะต้องใช้ความเก่งกล้าต่อสู้กับมัน แล้วหลบหลีกไปจนถึง “หุบมะลิป่า” อันเป็นดงมะลิใหญ่ อยู่ระหว่างเขาแดน ยามราตรีอาณาบริเวณนั้นจะหอมระรื่นไปด้วยกลิ่นมะลิ และมี “โคตัวมะลิ” หรือนางพญษมะลิไพร ขึ้นอยู่กลางดง นางพญษมะลิไพรนี้ หาได้มีดอกสีขาวเหมือนดอกมะลิทั้งหลายไม่ คือ มีดอกสีแดง และมีกลิ่นหอมอย่างวิเศษ อันกลิ่นหอมของนางพญามะลิดงนี้ สามารถจะรักษาไข้ทั้งปวงให้หายได้ในทันทีที่คนไข้ได้สูดดม ทว่ารอบดงมะลินี้ มียักษ์ตนหนึ่งเป็นผู้เฝ้าอยู่ เอ็งจะต้องใช้ความสามารถฆ่ายักษ์ร้ายตนนี้เสียก่อน จึงจะเด็ดดอกนางพญษมะลิดง ซึ่งมีกลิ่นทิพย์ได้ แต่การครั้งนี้เจ้าจะต้องใช้ความสามารถความเก่งกาจอย่างสูง มิฉะนั้นเจ้าจะเป็นอันตรายถึงชีวิตเสียก่อนที่จะได้ดอกมะลิสีแดง ซึ่งเจ้าเด็ดเพียง 3 ดอกเท่านั้น คือ…..
ดอกที่ 1 ……หมายถึง……..พระพุทธ
ดอกที่ 2 ……หมายถึง……..พระธรรม
ดอกที่ 3 ……หมายถึง……..พระสงฆ์
ความเป็นตายของเจ้านั้น อยู่ที่ความเก่งกล้าสามารถของเจ้า ไม่มีใครช่วยได้ เมื่อเจ้ารู้เช่นนี้ ยังจะคิดช่วยนางอีกหรือ”

ภาพจำลอง ประกอบบทความ
ที่มาของภาพ https://pantip.com/topic/31222817
เจ้าหนุ่มกะเหรี่ยงผู้ใจบุญ กลับให้คำมั่นสัญญาอย่างแน่นแฟ้นดังเดิม จ้าวพ่อผาแดงก็อวยพรให้เจ้าหนุ่มมีโชคชัย จากนั้นเจ้าหนุ่มผู้ใจบุญก็เตรียมตัวเดินทางอย่างรัดกุมพร้อมด้วยเสบียงอาหาร และหน้าไม้ อันปลายลูกศรอาบยาพิษ ซึ่งเรียกว่า “ยางน่อง” มีพิษร้ายแรงนัก แม้ช้างป่าถูกเข้าก็จะตายโดยเร็ว

ขอขอบคุณข้อมูลจาก : http://rb-history.blogspot.com/2018/05/blog-post.html

ความเห็นถูกปิด